……প্ৰাণজিৎ কলিতা….. বিজ্ঞান প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ অভূতপূৰ্ব সাফল্যৰ অন্ততঃ আজি সকলোতে যেন এক যন্ত্রৰ পৰিবেশৰ সৃষ্টি হৈছে । নিমিষতে সৃষ্টি কৰি মানুহৰ সময় আৰু কষ্ট লাঘৱ কৰি পেলাইছে । তথাপি যেন ৰাজীৱৰ আহৰি নাই , ইলেক্ট্ৰিকেল ইঞ্জিনিয়াৰ , ঘৰৰ পৰা কিছু নিলগত তাৰ কাৰ্যালয় । আজি দুদিনমান আগৰ পৰা মাকৰ ফোন আহিContinue Reading
……✍ নীতিৰাজ চহৰীয়া…… ঘৰটোৰ এফালে ডাঠ হাবিখন, আনফালে পুখুৰীটো । ঘৰ মানে ঠিক ঘৰ নহয়, খেৰ-বাঁহেৰে সজা জুপুৰি এটা । এচুকত এটা চৌকা, তাৰ সমুখত বাঁহৰ চাং এখনত পাকঘৰৰ সজুঁলি দুবিধমান, ক’লা বৰণ লোৱা বৈয়াম দুই-তিনিটা। দুহাতমান দূৰত মলিয়ন চাদৰ এখন ওলমি আছেContinue Reading
………পুনম নাথ……… মোবাইলটো অফ্ কৰি দিলে তাই… নিজৰ বোলা সময়বোৰ মোবাইলে কন্ট্ৰোল কৰিব নালাগে. বৰ অশান্তি লাগে। তাই আবেলিটো উপভোগ কৰিব বিচাৰে সেউজীয়া বোৰৰ লগত। আকাশখনৰ লগত। অভিলাষৰ মুখলৈ চালে তাই। সি এতিয়াও কিবা ভাবি আছে। কিবা বেছি গধুৰ। খালী কাপটো এতিয়াও হাততে লৈ ঘুৰাই আছে। দুৰৈৰ পৰা ভাঁহি আহিছেContinue Reading
…….ছন্দামিতা ঠাকুৰীয়া…..গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়…….অসমীয়া বিভাগ…… বাটচৰাটো পাৰ হৈ, ঠিক নঙলামুখতেই গছজোপা । চম্পাফুলৰ গছ । বসন্তৰ ৰাগীলগা দিনত লঠঙা ডালবোৰত ছানি ধৰিছিল ফেঁহু বৰণীয়া ফুল ৰাতিপুৱা মায়ে চোতালত সৰা ফুলবোৰ বাঢ়নীৰে সাৰি অটাইছিল । পিছদিনা আকৌ সৰিছিল । সৰা-মচাৰ খেলখনৰ মাজতেই মই আঁজলি ভৰাই চম্পাফুল বুটলিছিলো উশাহত থৈছিলো সাঁচি সেই জুৰণীয়াContinue Reading
…..Saurabh Bosu…… I paint my ineffable illusions, which imbue memories with colors. And as the colors conflate upon my canvas of desire; it ravels stories. I find patterns in the bleakest structures, which interfere together to make new geometry. And as the lines meet upon my fabric of delusion; itContinue Reading
……..কল্পজ্যোতি বৰ্মন…… ……কটন বিশ্ববিদ্যালয়……. দোলনৰ গতিৰ ছন্দই আপেক্ষিকতাবাদ নুসূচায় মাধ্যকৰ্ষণৰ সৰ্বাত্মক প্ৰভাৱ ভেদিও কল্পনাৰ পখী অবাধে উৰি যায় , কিয় নামি নাহে সাধুকথাৰ কাচি জোন ! স্খলিত পপীয়া তৰাৰে ভৰি পৰে শৈশৱৰ তৃণ। তল সৰা পাতে আৱৰা নিজান দুপৰীয়াটোত ……. মই বাৰে বাৰে উকিয়াই চাওঁ আকাশখন খামুচি চোৱাৰ হেঁপাহ দূৰন্ত ওভতিContinue Reading
……এম.আমিন……. উৰুঙা হৃদয়ৰ উদাস পদূলিত প্ৰতিনিয়ত বলে এজাক বিষাক্ত ধুমুহা, সমাজৰ নীতিত গজি উঠে বিষাদৰ অৰণ্য, শুভ্ৰ সাজত বৈধব্যৰ চেকুঁৰা দাগ, মানুহবোৰ অমানুহ হোৱা বাবেই যৌৱনে কৰাঁল বান্ধে দেহত। আধুনিকতাৰ পৰশত মাতাল সমাজে বুকুত গুজি দিয়ে গোড়ামীৰ কাঁইটীয়া গোজ, নিজে ৰচা সপোন নিজেই গচকি অকালতে আগুৱাই এখোজ-দুখোজ। বৈধব্যৰ উতলা যৌৱনতContinue Reading
………পুনম নাথ…….. নৈৠ মই ক্লাচত যাওঁ বাই। বাহ্, আজি ইমান ৰাতিপুৱাই উঠিলি যে। অ’ আকৌ নতুন চেমিষ্টাৰ ন একো আওভাও পোৱা নাই মই। ক্লাছকেইটা কৰিব লাগিব..ভাত বনাই থৈছোঁ মই খাবি। বাপ্ ৰে কেতিয়া বনালি মই একো গমেই নাপালোঁ যে। উঠিলোঁ আকৌ ৰাতিপুৱাই। ৰুমৰ দুৱাৰখন এনেই জপাই ক্লাছলৈ ওলাই গ’ল তাই।Continue Reading
…..Snehashis Parashar…… When I dissolve myself into the letters you wrote to your beloved Felice and Milena, I try to understand the absorption and emission spectra of the pathos that fortified your love beyond reality. In the no-man’s-land between my reality and your surreality I wait for you with twoContinue Reading
কবি নৱকান্ত বৰুৱা দেৱৰ অমৰ সৃষ্টি “বাৰিষা ৰাতি তোমাৰ কবিক মনত পৰেনে অৰুন্ধতী” কবিতাটি আবৃত্তি কৰাৰ এক প্ৰয়াস . . . . . .Continue Reading
